Transcribed by TurboScribe.ai.
JanKubań: Witam, nazywam się Jan Kuban i dzisiaj mam przyjemność porozmawiać z Philipp’emBagus’em.
Philipp Bagus: Witam, bardzo się cieszę z tej rozmowy
JanKubań: W kilku słowach przedstawię nasz kanał. Nazwa się Nam Zależy. Mówimy o ekonomii, o systemach politycznych i procesach społecznych.Nie ma to żadnego związku z bieżącą polityką, głównie mówimy o procesach społecznych.
Jako autor tej wspaniałej książki o Javier’ze Millei, jesteś dla nas bardzo interesującym rozmówcą. Czy mógłbyś się krótko przedstawić naszej publiczności?
Philipp Bagus: Oczywiście, nazywam się FilippBagus, jestem profesorem ekonomii na Uniwersytecie Juana Carlosa w Madrycie, specjalizujęsię w teorii monetarnej i teorii cykligospodarczych. Mój doktoratdotyczył deflacji, a jego temat brzmiał: „W obronie deflacji”.I na jego podstawie napisałem książkę pod takim samym tytułem, którą Milei bardzo lubi i kilkukrotnie publicznie ją rekomendował. Jestem profesorem ekonomii specjalizującym się w Austriackiej Szkole Ekonomii.
A kiedy JaviertMilei został wybrany prezydentem, to pomyślałem, że to będzie dobra okazja, by opisać niesamowitą historię tego człowieka.
Jan Kubań:
Tak o tym porozmawiamy za moment,między innymi o tym co Ciebie zainspirowało by napisać książkę o Milei. Ale najpierw powiedzmy cos o Tobie: z pochodzenia jesteś Niemcem…
Philipp Bagus:
Tak, jestem Niemcem. Wyjechałem do Hiszpanii, żeby studiować u Jesús’aHuerta de Soto, który jest znanym profesorem austriackiej szkoły ekonomii. To był główny powód, dla którego przeniosłem się do Hiszpanii.
Wcale nie pojechałem tam ze względu na słońce czy dobre jedzenie, ale właśnie z powodu austriackiej szkoły ekonomii.
Jan Kubań:
Mówisz zatem świetnie po hiszpańsku.
Philipp Bagus:
Świetnie to za dużo powiedziane.
Jan Kubań:
Zatem całkiem dobrze.
Philipp Bagus:
Tak, staram się.
Jan Kubań:
I dobrze ci to wychodzi boprzed chwila słyszałem, że masz bardzo dobry akcent.
Zatem, kiedy pierwszy raz usłyszałeś o Milei?
Philipp Bagus:
WHiszpanii, mieszkam już tam prawie 20 lat. W Hiszpanii Milei był już znany prawie 10 lat temu. Był znany dzięki jego krótkim filmom na YouTube, w których rozprawiał się z socjalistami i krzyczał na nich. Jednocześnie wyjaśniał swoje pomysły ekonomiczne w sposób bardzo elokwentny.
Znam go zatem już od tamtej pory. A potem, jak zaczęła się pandemia jeden z naszych studentów ze studiów doktoranckich wpadł na pomysł, żeby zrobić rozmowę na Zoomie z profesorami — bo wtedy wszystko i tak odbywało się przez Zooma. I dzięki temu można zaprosić każdego, pomyśleliśmy zatem: „A czemu by nie zaprosić też zagranicznych profesorów?” Zaprosiliśmy więc kilku, także z Argentyny — i jednym z nich był właśnie Milei.
To było w listopadzie roku 2021 kiedy Milei zdecydował się wchodzić w politykę. Tak więc na początku wyjaśnił nam nieco, dlaczego wchodzi w politykę.
Po tym wydarzeniu wpadłem na pomysł by napisać Liber amicorum o profesorze Huerto de Soto. To księga pamiątkowa (z łaciny: „księga przyjaciół”), napisana przez innych autorów na czyjąś cześć — zazwyczaj z okazji ważnej rocznicy, jubileuszu albo jako wyraz uznania dla dorobku naukowego.
Ja i Dawid Houghtonzajęliśmy się tym projektem. Zaprosiliśmy kilku znanych ekonomistów Austriackiej Szkoły Ekonomii i jego przyjaciół, by napisać tę książkę. Zapytałem też Javier’aMilei, czy chciałby coś do niej napisac. Był bardzo zadowolony, że mógł się do niej przyczynić.
I to spowodowało, że nawiązaliśmy szerszy kontakt. Potem, kiedy przyjechał do Hiszpanii, zapytał mnie, czy nie moglibyśmy zjeśćobiadu.To było w… 2022 roku i wtedy poznałem go osobiście. Poznałem go jeszczezanim został prezydentem.
Jan Kubań:
Więc są to bardzo silne związki.
Philipp Bagus:
Tak sądzę.
Jan Kubań:
Czy uważasz go za przyjaciela?
Philipp Bagus:
Myślę, że tak. On zresztą jest bardzo przyjacielski.
Jan Kubań:
Mamy marzenie, żeby z nim przeprowadzić wywiad. Możemy nawet w tym celu polecieć do Argentyny.Będziemy bardzo zobowiązani jeśli mu wspomnisz o nas.
Philipp Bagus:
Spróbuję.
Jan Kubań:
Tak więc spotkałeś go, potem współpracowałeś z nim, a potem usłyszałeś, że stał się prezydentem.
Philipp Bagus:
Dokładnie tak. Kiedy spotkaliśmy się na lunchu, powiedział mi, że jeśli dojdzie do drugiej tury wyborów, to wygra. Bo inni nienawidzą się nawzajem tak bardzo, że dostanie ich głosy.
Aleja byłem przekonany, że to niemożliwe. Wiedziałem, że jest ekonomistą wolnorynkowym, ma wiele ciekawych pomysłów, że jest bardzo radykalny, i że jest libertarianinem. Czy taki ktoś może zostać prezydentem? A jednak został prezydentem!Dla mnie to jakby cud.
Jan Kubań:
Przepraszam, że ci przerywam, bo dziśdzieje się to samo w Polsce. Mamy 13 kandydatów na prezydenta w Polsce, a pierwsi dwajbardzo się nienawidzą. A trzeci, powiedzmy, może nie jest libertarianinem ale na pewno jestwolnorynkowcem.
Nie podoba mu się demokracja bezpośrednia, jest jej przeciwny, ale zdecydowanie popiera wolny rynek. Więc może Milei przyjedzie do Polskii wspomoże tego trzeciego?.
Philipp Bagus:
Tak, Milei pokazał, że nic nie jest niemożliwe. Kto by pomyślał, że anarchokapitalista i libertarianin stanie się prezydentem!
Jan Kubań:
I loko czyli szalony, bo tak go nazywają
Philipp Bagus:
Tak, nazywali go Szaleńcem ale on szaleńcem nie jest.
Jan Kubań:
Wróćmy do naszego głównego wątku: Milei powiedział, że wygra, jeśli wejdzie do drugiej tury, czy tak?
Philipp Bagus:
Dokładnie. Dokładnie, tak. Oczywiście wejście do drugiej tury to nie jest prosta rzecz.
Ale wtedy w sierpniu2023 było to zaskakujące zwycięstwo. Oczywiście w prawyborach zorganizowanych przez jego partię otrzymał największą liczbę głosów. A potem w pierwszej rundzie wyborów prezydenckichzajął drugie miejsce, pokonując centro-prawicowego kandydata.
Po czym, w listopadzie 2023 został wybrany zdobywając 56% głosów. To był niesamowity wyczyn.
Jan Kubań:
Dobrze, kiedy zatem zdecydowałeś się napisać książkę o nim?
Philipp Bagus:
W grudniu… wgrudniu2023 roku, kiedy został zaprzysiężony na prezydenta napisałem w jakimś niemieckim dzienniku jakiś o Milei, a potem wydawca zapytał mnie, czy nie byłbym zainteresowany napisaniem książki. Miałem co prawda inne plany, ale pomyślałem sobie, że to jest unikalna możliwość wyjaśnienia fenomenuMilei.
Uważam, że to najbardziej niesamowity sukces w historii politycznej w ostatnich 50 czy 100 latach. Że ktoś, całkowicie spoza sceny politycznej, z takimi pomysłami, które są całkowicie obce w tak socjalistycznym krajujakim była Argentyna…Bo mentalność Argentyńczyków była przez 80 lat kształtowana przez peronizm… nagle staje się prezydentem, bez żadnego wsparcia, bez znaczącej partii. Bo przecież sam musiał stworzyć swoją własną partię.
Ba wszystkie media były mu przeciwne. Media finansowane przez rząd organizowały kampanie przeciwko niemu…a on nagle wygrywa i staje się prezydentem.
Pomyślałem więc, że jest to jedyna okazja, by to wyjaśnić, by to zrozumieć i by wyjaśnić te idee, które go napędzają. Bo on ma silną wolę, którą się czuje, kiedy się na niego patrzy lubgo słucha.Jest też bardzo emocjonalny w swoim dążeniu do celu.
Wyjaśnić jak chce zmienić świat, za pomocą jakich idei i jak to wszystko jest ze sobą połączone.
To samo dotyczy tak zwanejwojny kulturowej, która jest walką idei, i z której wynika jego walka. Milei, jak nikt inny, zrozumiałjak ta wojna jest ważna i jak w niej zwyciężać.
Jan Kubań:
My też bierzemy w niej udział: publikujemy transkrypcje jego bardzo interesujących wystąpień międzynarodowych. Ja staram się wprowadzić pojecie „Rewolucji Mileańskiej” na wzór Rewolucji Kopernikańskiej, bo to, co Kopernik zrobił w astronomii, teraz Milei robi w naukach politycznych. Obaj kompletnie zmieniają postrzeganie pewnych zagadnień.
Więc twoja książka jest już przetłumaczona na polski. Jej tytuł brzmi „Era Milei. Nowadroga Argentyny”. Nowa era – dlaczego właśnie taki tytuł?Czego się po nim spodziewasz? Co chcesz osiągnąć przez ten tytuł?
Philipp Bagus:
Od początku moim zamysłem było by to był optymistyczny tytuł. Bo przecież wiele rzeczy mogło się wydarzyć. Jego wybór mógł się okazać pomyłką albo ktoś mógł go zabić albo mogłodojść do rewolucji w kraju i tak dalej. Więc tytuł w zamyśle musiał być optymistyczny.
Oczywiście wiedziałem, że jeśli wprowadzi do polityki swoje rozwiązania to będzie to niesamowity sukces… Jak na razie wciąż je wprowadza. Ale prawdziwa zmiana, której już dokonał, niezależnie od tego co się dalej wydarzy w Argentynie, to zmiana w mentalności Argentyńczyków. To zmiana ideiz socjalistycznych, państwowych i kolektywistycznychna idee wolnościowe.I w tym sensie on zainicjował ruch, który już jest trudny do zatrzymania, ponieważ nabrał już impetu. Tysiące młodych ludzi w Argentynie słucha jego wypowiedzi, ludzi, którzy wcześniej go nie znali.
W swoich wypowiedziach zawsze odnosi się do ekonomistów Austriackiej Szkoły Ekonomii: do Rothbard’a, do Mises’a, do Hayek’a, do…
Jan Kubań:
Do Bagus’a? 😊
Philipp Bagus:
Tak 😊 czasami też do mnie 😊
I ludzie kupują te książki, czytają je i studiują je. Czytają ze zrozumieniem „Ludzkie działanie” Mises’a.
Tak więc młodzi ludzie samodzielnie studiują „Ludzkie działanie” w Buenos Aires, w Argentynie. I to ma niesamowity wpływ na opinię publiczną. My, libertarianie, nigdy nie mieliśmy takiego megafonu dla popularyzowania naszych idei.
I to jest to, czego nam brakowało. Teraz mamy sposobność zmieniać mentalność. Dlatego, że era Mileidaje taką możliwość. Jeśli pomyślnie przejdziemy przez tę erę to zmienimy mentalność.
Podobnie, jak upadek muru berlińskiego symbolizuje zakończenie realnego socjalizmu, to pierwszy wybór libertariańskiego prezydenta może doprowadzić do zakończenia etatyzmu państwowego.
Jan Kubań:
Jest tu pewien problem, który chciałbym z Tobą omówić. Otóż w Polsce w latach 1990-tych, kiedy byliśmy bardzo głodni, nie mieliśmy nic do jedzenia, i byliśmy tuż przed upadkiem socjalizmu społeczeństwo polskie zrozumiało jak działa kapitalizm.
Wyobraź sobie, że nawet filmowcy socjalistyczni zrobili film o różnicach między socjalizmem i kapitalizmem, w którym pokazywali dlaczego kapitalizm działa, a socjalizm nie. Wyjaśniali mechanizmy gospodarcze w Polsce, pokazując, że socjalizm nie działa wcale. Społeczeństwo polskie zrozumiało te idee i te procesy ale to zrozumienie trwało zaledwie 10 lat.
Po 10 latach, kiedy gospodarka sięrozwinęła, zaczęliśmy o tym zapominać. Teraz ponownie idziemy w kierunku socjalizmu. Czy przypadkiem to samo nie wydarzy w Argentynie?
A może Argentyńczycy będą dłużej rozumni?
Philipp Bagus:
Nigdy nic nie wiadomo. Mam nadzieję, że tak. Austriaccy ekonomiści mówią, że ludzka przyszłośćjest niepewna, nieprawdopodobnie nieprzewidywalna.
Milei rozumie walkę idei tę wojnę kulturową lepiej niż ktokolwiek inny. Wie też, że chodzi o idee o długofalowym oddziaływaniu. Prezydentem będzie najprawdopodobniej przez osiem lat. Ale chce by jego idee trwały dłużej, a najlepiej po wsze czasy. Dlatego stworzył fundację FARO – latarnia morska – by popularyzować te idee.
Spójrzmy na historie Polski i Chile. Z tym samym procesem mieliśmy do czynienia i tu i tam. Milei omawia przykład Chile, który doskonale opisał
Axel Kaiser. Chile to przykład spektakularnego sukcesu. Najszybszy wzrost gospodarczy, który wyraźnie poprawił poziom życia.
Prawica, klasyczni liberałowiezaniedbali walkęidei. Bez walki oddali ją lewicy. A lewica stworzyłaargumentację, że kapitalizm być może jesti lepszy niż socjalizm, ale jest niesprawiedliwy i niemoralny.
I ta argumentacjana trwale zagościła w ludzkich umysłach.Prawica w Chile myślała, że to jest jasne dla każdego. Wystarczy tylko popatrzeć na Kubę lub Wenezuelę i od razu widać, że socjalizm nie działa. To jest tak oczywiste, że nie ma niebezpieczeństwa. Nie przywiązywali zatem wagi do wojny idei. I to był wielki błąd w Chile. Mileimówi, że cały czas musimy toczyć walkę idei.
To sprawia, że jestem optymistą, bo wiem, ze Mileii ludzie wokół niego wiedzą jak ważna jest walka idei.To pozwala mi sądzić, że świadomość społeczna w Argentynie będzie trwać dłużej niż w Polsce.
Jan Kubań:
No cóż, my też walczymy ideologicznie.Spotkaliśmy się w Polsce w gmachu głównym Szkoły Głównej Handlowej, a miejsca na rozmowę udzieliła nam restauracja„Jajko”.
Ty też przyjechałeś tutaj do Warszawy, żeby zaprezentować swoje idee. Za chwilę wystąpisz w panelu… No właśnie jaki temat będzie w nim dyskutowany?
Philipp Bagus:
Dokładnej nazwy panelu nie pamiętam ale mamy mówić o procesach deregulacyjnych, oich porównaniu. Są eksperci od tych procesów w USA, a ja wystąpię jako ekspert od Argentyny.
Jan Kubań:
Wracając do Javier’aMilei. Jaki on jest jako człowiek? Nie jako prezydent, ale właśnie jako człowiek.
Philipp Bagus:
Bardzo ciekawym jest to, że jego zachowanie w stosunku do mnie nie zmieniło się po tym jak został prezydentem. Można się było spodziewać, że stanie się mniej dostępny, mniej bezpośredni a nawet może arogancki. Ale tak się nie stało.
Jest tak samo przyjazny, jak wcześniej. Dawniej, kiedy do mnie dzwonił ta na początku zawsze pytał, czy może mipoprzeszkadzać. Teraz jak dzwoni to przeprasza że będzie przeszkadzał.
Tak się zastanawiam jak to jest, że on tak mówi. Przecież on jest wielką figurą, wszyscy chcą czegoś od niego i jest strasznie zajęty. A ja jestem zwykłym profesorem ekonomii. Dlatego mówię mu: „Oczywiście, możesz zawsze mnie dzwonić. Nie musisz nawet pytać.”.
On jest bardzo przyjazny i osobiście bardzo fajny,nie zmienił się wcale.
Jan Kubań:
Co on robi, że jest taki skuteczny w promowaniu idei libertariańskich? Wcześniej był bodajże muzykiem rockowym. Czy to mu teraz pomaga?
Philipp Bagus:
Oczywiście, że to mu pomaga. Dokładnie opisałem to w mojej książce.
W młodościbył jeszcze piłkarzem, w zasadzie bramkarzem. Bramkarze są samotni, są też inni od pozostałych piłkarzy. Mają inny trening. Jeśli błąd popełnia jeden z dziesięciu piłkarzy to w zasadzie nic strasznego, gdy błąd popełnia bramkarz to jest katastrofa.
Sukces świętują wszyscy gracze z pola, sukces bramkarza świętuje on sam. Bramkarz jest również denerwowany i atakowany przez fanów drużyny przeciwnej, którzy siedzą za bramką.
Według mnie to sprawiło, że Milei jest bardzo silny, to mu pomogło. Kiedy jest się atakowanym, to nas to rozwija.Rozwija i sprawia, że stajemy się silniejsi.
Obecnie to pozwala mu dawać z siebie wszystko. To świetnie widać gdy występuje w telewizji. I gdzie zawsze jest atakowany przez różnego rodzaju lewaków i wówczas widać jak rośnie, jak staje się nie do przejścia.
Jan Kubań:
Jak typowy bramkarz.
Philipp Bagus:
Dokładnie tak, jak typowy walczący bramkarz.
Inną jego cechą charakterystyczną jest to, że jest ekstrawertykiem(Ekstrawertyk to typ osobowości, który czerpie energię z kontaktów społecznych i interakcji z otoczeniem. Charakteryzuje się towarzyskością, łatwością nawiązywania relacji, energią i pozytywnym nastawieniem).
Był piosenkarzem w zespole rockowym. Czasami wciąż śpiewa. Jest ekstrawertykiem i jest też bardzo autentyczny.To mu bardzo pomaga.
Jest świetnym mówcą. I jest bardzo charakterystyczną osobowością.
Ale co jest w nim najbardziej niesamowite, oczywiście według mnie, to jest jego zdolność do wyjaśniania złożonych ekonomicznych zagadnień w taki sposób, że każdy może je zrozumieć. I na dodatek w sposób bardzo atrakcyjny.
Jan Kubań:
Z czego wynikają te jego zdolności?
Philipp Bagus:
Myślę, że to są jego naturalne umiejętności. Ale najpierw musiałdoskonale zrozumieć te ekonomiczne zagadnienia, by potem wyjaśniać je ludziom. Bo wyjaśnić można tylko to, co się rozumie.
Ponieważ jest profesorem ekonomii, trzy razy przeczytał „Ludzkie działanie” Mises’a. Przeczytał też Rothbard’a, Hayek’a i wszystkie książki o Austriackiej Szkole Ekonomii to zagadnienia ekonomiczne rozumiew sposób doskonały.
Ma naturalną zdolność do wyjaśnienia złożonych zagadnień, a potem nauczył się atrakcyjnego wyjaśnienia i ilustrowania tych wyjaśnień konkretnymi przykładami z życia.
I dlatego ludzie przychodzili na jego wykłady. A on wykładał dla 20 tysięcy ludzi na publicznych placach o Hayek’u i Austriackiej Szkole Ekonomii. To było coś niesamowitego.
Na przykład wyjaśnił, że problem inflacji w Argentynie wynika ze zbyt dużych wydatków rządowych i dodruku pieniądza.
Zbyt duże wydatki i dodruk pieniądza…
Jan Kubań:
Jak zawsze i jak w każdym przypadku.
Philipp Bagus:
Rząd wydawał za dużo to Bank Centralnydodrukowywał pieniądze by pokryć ten deficyt, no i w konsekwencjiceny wzrastały. I Milei grzmiał, że to nie wina okropnych przedsiębiorców, którzy podnosili ceny by okraść konsumentów – tak jak to mówi lewica.
Wzrost cen spowodowany jest zbyt dużymi wydatkami rządowymi, zaciąganiem długów i dodrukiem pieniądza. I dlatego ceny idą w górę!
OK nie jest to całkowicie proste, owszem jest to nieco skomplikowane.
Jeśli chcesz zagadnienie inflacji wyjaśnić przypadkowemu przechodniowi, to musisz to zrobić atrakcyjnie. I Milei tak to robi.
W swoim inauguracyjnym przemówieniu powiedział: „No hayplata!” co po polsku znaczy, że nie ma pieniędzy. To była jego deklaracja, że zmniejszy wydatki rządowe!
Jak ludzie na to zareagowali? Klaskali! Dlaczego? Bo zrozumieli jego argumentację na ten temat.
W jakim kraju ludzie przyklasną politykom, mówiącym, że należy zmniejszyć wydatki rządowe? Ludzie zawsze i wszędzie chcą by rząd wydawał więcej.
Ale Milei w Argentynie zmienił mentalność ludzi, oświecił większość obywateli!I to jest po prostu niesamowite.
Jan Kubań:
Zrobiliśmy playlistę na naszym kanale „Viva la libertadCarajo!” informującą o tym co robi Milei. Początkowo podsumowywaliśmy jego działania co tydzień, potem co dwa, teraz rzadziej.
W każdym takim podcaście był kawałek „Hiszpański z Milei”. Pierwsza lekcja była oczywiście poświęcona „Viva la libertadCarajo!”, a druga czy trzecia była o „No hayplata!”. I tak można się było uczyć hiszpańskiego oraz jego celnych stwierdzeń. Jego bon moty trafiają do ludzi i wyjaśniają wiele rzeczy.
Przejdźmy teraz do Twojej książki. Czy możesz powiedzieć o niej kilka słów, żeby zainteresować naszych widzów? Ona jest już przetłumaczona na język Polski.
Jeśli nie będziesz miał nic przeciwko temu to mogę szybko zrobić z tej książki audiobooka, ale oczywiście wcześniej będę musiał uzyskać zgodę polskiego wydawcy czyli Instytutu Misesa.
Philipp Bagus:
Książka zaczyna się od przedmowy Javier’aMilei. I to już jest wystarczający powód by kupić tę książkę.
Jan Kubań:
Lepszego autora przedmowy nie mogłeś znaleźć.
Philipp Bagus:
Przedmowę napisał również Balcerowicz. No i już samo to… tych dwóch ludzi powinno zachęcić do przeczytania tej książki.
W samej książce opowiadam historię życia Javier’aMilei, o jego cechach charakteru, skąd się w ogóle wziął.
Jan Kubań:
I o tym, że był bramkarzem.
Philipp Bagus:
Tak, że był bramkarzem, piosenkarzem. O tym, że bardzo lubi psy. Że w pewnym momencie stracił pracę i praktycznie znalazł się na samym dnie.
Jan Kubań:
To dobra szkoła, kiedy jesteś na dnie, kiedy jesteś głodny.
Philipp Bagus:
Tak, tak. Musiał przeżyć jedząc jedną pizzę dziennie, po to by mieć pieniądze na jedzenie dla psa.
Potem został profesorem ekonomii, ale takim człowiekiem absolutnie spoza układu.
Potem wyjaśniłem, jak to się stało, że wygrał w wyborach. Wyjaśniłem też i to o co mnie już pytałeś: Jak to jest, że jest tak dobry w popularyzowaniu idei.
Mówię o używanych przez niego strategiach, takich jak redundancja, czy stosowanie prostych przykładów, kilkukrotne powtarzanie tych samych przykładów, podkreślanie tego co jest społecznie sprawiedliwe, a co nie jest społecznie sprawiedliwe i tak dalej.
Ciągłe powtarzanie definicji liberalizmu. On powtarza kiedykolwiek tylko może.
Dzięki niemu już 14-letni Argentyńczycy rozumieją całkiem złożoną definicję liberalizmu, że liberalizm to nieograniczony szacunek dla życia innych, z podstawą nieagresji oraz prawa do życia, wolności i własności. To całkiem długa definicja, ale oni ją już znają na pamięć.
Wyjaśniam te strategie i taktyki, których używa Milei. Potem wyjaśniam, jaki rodzaj liberalizmu propagujeMilei. Wyjaśniam różne rodzaje klasycznego liberalizmu, neoliberalizmu, anarcho-kapitalizmu, minarchizmu.
Potem wyjaśniam różnicę między lewicowym liberalizmem i prawicowym. Czym jest paleoliberalizm.
Jan Kubań:
Paleoliberalizm?
Philipp Bagus:
Tak.
Prawicowy populizm. Idee Rothbarda.
Po czym przechodzę do wyjaśnienia wagi wojny kulturowej. Lewicawie jak i walczy bardzo dobrze. I ma ideologiczną hegemonięw Zachodnim kręgu Cywilizacyjnym. Dokonali marszu przez instytucje, obsadzili je swoimi zwolennikami i w efekcie kontrolują media, kontrolują systemy edukacyjne i uniwersytety.
Czekanas długoterminowa walka i to nie tylko w obszarze gospodarczym ale także w obszarze wartości. To jest bardzo ważna kwestia, którą też w książce wyjaśniam.
Mileiświetnie to rozumie. Wie, że chodzi nie tylko o ekonomię, ale głównie o wartości.Kapitalizm nie tylko że jest najlepszym i najskuteczniejszym systemem, który wyciąga społeczeństwa z biedy, ale także jedynym sprawiedliwym. I to właśnie jest najważniejsze.
Jan Kubań:
Milei świetnie pokazuje, że lewica kłamie, mówiąc, że kapitalizm jest niemoralny, bo w zasadzie jest to najbardziej moralny system.
Philipp Bagus:
Tak, to jedyny moralny system, ponieważ szanujeludzkie prawo własności. Socjalizm, pod przymusem,zabiera jednym i rozdaje innym. To kradzież. A przecież w kradzieży nie ma nic moralnego. To po prostu niesprawiedliwy system.
Mówi, że socjalizm jest jak choroba duszy, bazuje bowiem na zazdrości i nienawiści. Więc Mileiwalczy w tej wojnie kulturowej w bardzo dobry sposób.
Potem porównuję Javier’aMilei z Ludwikiem Erhardt’em. Ponieważ on też stosował terapię szokową. Piszę też o tym czego można się nauczyć od Milei, żeby odnieść podobny sukces w innych krajach.
Przesłaniem książki jest nadzieja. Przesłaniem książki jest nadzieja ale to dlatego, że Milei jest posłańcem nadziei! Ta nadzieja wyraża się w tym, że mając libertariańskie przekonania możesz wygrać wybory. Kto wcześniej mógłby o tym pomyśleć.
Jan Kubań:
Czy można go nazywać Mesjaszem?… OK, to mocno naciągane…
Philipp Bagus [śmiech]:
Milei czasem lubi zrobić analogie do Biblii. Lubi porównywać się z Mojżeszem, który wyzwolił Żydów z Egipskiej niewoli. A ja mam nadzieję, że to samo uda się w odniesieniu do Argentyńczyków i innych krajów i może uda mu się wyzwolić narody z jarzma struktur państwowych.
Jan Kubań:
Chciałbym skorzystać z okazji, że rozmawiamy i prosić Ciebie o dwie definicje. Definicje pojęć, o których bardzo często rozmawiamy na naszym kanale. Proszę podaj swoje definicje inflacji i deflacji.
Philipp Bagus:
Ok, dobrze. Inflacja to zwiększenie podaży pieniądza, czego efektem jest wzrost cen i spadek siły nabywczej pieniędzy.
Jan Kubań:
Kiedy zapytałemsztuczną inteligencję, kto jest odpowiedzialny za zwiększenie podaży pieniądza. Sztuczna inteligencja odpowiedziała: politycy i bankierzy.
Philipp Bagus:
To świetna odpowiedź. OK, a deflacja to przeciwieństwo inflacji. Zmniejszeniepodażypieniądza, które prowadzi do spadku ceni wzrostu siły nabywczej pieniędzy.
Jan Kubań:
Pytam, ponieważ te definicje zostały zniekształcone przez lewicę. Lewica po prostu zmieniła znaczenie tych pojęć. A ja chciałem się po prostu dowiedzieć, czy Ty i my rozumiemy te pojęcia tak samo. No i podane przez Ciebie definiensy pokazują jednoznacznie, że tak.
Teraz chciałbym Ciebie zapytać, ponieważ jesteś przyjacielem Javier’aMilei to jestem pewien, że masz jego numer telefon w swojej komórce.Jeśli go spotkasz następnym razem albo do Ciebie zadzwoni, to powiedz mu proszę kilka słów o takich Polakach, którzy publikują transkrypcje jego przemówień, którzy promują jego pomysły i którzy bardzo ale to bardzo chcą się z nimspotkać. Bardzo nam na tym zależy. Jesteśmy gotowi pojechać do Argentyny z nami kamerami i całym sprzętem by przeprowadzić z nim wywiad.
Rozmawialiśmy już z księciem Liechtensteinu – bardzo demokratycznego kraju. Poruszyliśmy tematy gospodarcze i temat demokracji bezpośredniej bo to jest również jeden z naszych punktów zainteresowania. Jeśli powiesz mu o nas, to będziemy Ci bardzo wdzięczni, ponieważ być może będzie to ta jedna mała kropla która pozwoli nam przeprowadzić z nim wywiad.
Philipp Bagus:
Dobrze, spróbuję.
Jan Kubań:
A teraz już ci bardzo dziękuję. A państwa zapraszam do przeczytania książki Philippa Bagusa „Era Milei”, która jest dostępna w internecie.
A propos 9 maja, światło ujrzy druga książka„Milei, rewolucja, której elity polityczne się nie spodziewały” wydana przez Freedom Publishing.
Philipp Bagus:
Myśmy byli szybsi 😊
Jan Kubań:
Oczywiście wyprzedziłeś ich. Dziękuję bardzo.
Philipp Bagus:
Dziękuję bardzo.
